محمد عبدالله گرجی
فرزند عبدالمجید، از فرهنگیان پركار و صدیق و مبارز، در 1296 در تهران تولد یافت. پس از اخذ دیپلم وارد دانشسراى عالى شد و در رشتهى تعلیم و تربیت و باستانشناسى درجهى لیسانس گرفت. در همان مدت زبان فرانسه را بخوبى آموخت. اولین شغل فرهنگى او مترجمى مسیوگدار رئیس اداره كل باستانشناسى بود. بعد به كار دبیرى پرداخت و در دبیرستانهاى البرز، شرف و دارالفنون به نظامت برگزیده شد و چندى هم معاون دارالفنون بود. در دوران وزارت دكتر فریدن كشاورز بعلت مبارزه با حزب توده از كار بركنار و از طرف حكومت نظامى بازداشت شد و در تمام دوران وزارت دكتر كشاورز در زندان بسر برد. پس از سقوط كابینه و خروج وزراى تودهاى از هیئت وزیران از زندان آزاد شد و بازرس نخستوزیرى گردید. در سال 1330 به ریاست دفتر وزارت فرهنگ منصوب شد و در تمام دوران حكومت مصدق، عهدهدار این سمت بود. در 1332 مدیر كل دفتر وزارتى شد. از دیگر مشاغل وى، ریاست اداره كل بازرسى وزارت فرهنگ، مدیر كل تعلیمات عالیه و مدیر كلى فرهنگ تهران بود. وى زمانى كه مدیر كل تعلیمات عالیه شد عدهى زیادى از فرزندان رجال با استفاده از ارز دولتى در خارج بودند. گرجى بدون توجه به همه چیز ارز آنها را قطع كرد و در زمان مدیر كلى فرهنگ تهران، اقداماتى در جهت رفاه مردم انجام داد و فرهنگ تهران را به ده ناحیه تقسیم كرد و براى هر ناحیه مسؤولیتى تعیین نمود كه داراى همان اختیارات مدیر كل فرهنگ تهران بودند.
محمد عبدالله گرجى در 1339 جذب حزب ملیون شد و خود را كاندیداى انتخابات تهران كرد و در انتخابات تابستانى و بعد انتخابات زمستانى از تهران به وكالت مجلس شوراى ملى انتخاب گردید. مجلس بیستم در دوم اسفند ماه 1339 افتتاح شد و شریف امامى نخستوزیر در كابینه خود تغییراتى داد و وزارى جدیدى معرفى كرد. از همان دقایق اول احساس مىشد كه حوادثى در این مجلس در شرف تكوین است. مخالفت اللهیار صالح وكیل كاشان با اعتبارنامه جمال اخوى نمایندهى اول تهران آغازگر بعضى از حوادث بود و از همه مهمتر پیشنهاد وكیل كاشان مبنى بر انحلال مجلس از حوادثى خبر مىداد كه بایستى انجام بگیرد. افشاگرى احمد آرامش وزیر مشاور و مدیر عامل سازمان برنامه در مورد سوءاستفاده مستشاران آمریكائى و مدیر عامل پیشین آن، فضاى مجلس را تغییر داد و نمایندگانى چون جعفر بهبهانى، ارسلان خلعتبرى، مقدم مراغهاى، رضا جعفرى، اللهیار صالح و محمد عبدالله گرجى به ایراد سخنان قبل و بعد از دستور پرداختند و گرجى طى نطق هیجانانگیزى در دفاع از معلمین كشور، دولت شریف امامى را بشدت مورد انتقاد قرار داد و همچنین دكتر منوچهر اقبال رئیس دولت سابق را مسؤول بدبختى و فلاكت فرهنگیان دانست.
اعتصاب معلمین كشور و اجتماع آنها در میدان بهارستان كه منجر به تیراندازى پلیس و كشته شدن دكتر خانعلى دبیر دبیرستانها شد موج مخالفت با دولت را افزایش داد. گرجى همچنان در صف مقدم مخالفین دولت و مدافع معلمین بود. سرانجام شریف امامى رفت و دكتر امینى جانشین او شد و مجلس هم منحل گردید و محمد درخشش رئیس جامعهى فارغالتحصیلان دانش سراى عالى به وزارت فرهنگ منصوب شد و محمد عبدالله گرجى هم منتظر خدمت شد.
انتظار خدمت او موجب شد تا به تحصیلات خود ادامه دهد و از این رو عازم فرانسه شد و در دانشگاه سوربن در رشتهى ادبیات و فلسفه نامنویسى كرد و دورهى مزبور را گذرانید و درجه دكتراى گرفت.
پس از بازگشت به ایران چندى مشاور عالى وزیر فرهنگ بود تا سرانجام به نخستوزیرى منتقل گردید و مدیر كل سازمان رهبرى جوانان وابسته به نخستوزیرى شد. پس از كنارهگیرى از سمت مزبور، چندى با عنوان مشاور در نخستوزیرى باقى ماند و سرانجام بازنشسته شد.
گرجى در 1326 امتیاز روزنامهى دلاور را گرفت و مدتى آن را انتشار داد و سرانجام به علت كمبود مالى روزنامه را تعطیل كرد.
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
